jak łania pragnie wody tekst

Jak cię zrozumieć. Jak łania pragnie wody. Jak miłe przybytki. Jak na uczcie w Kanie. Jak odnaleźć mam Chrystusa. Jak paciorki różańca. Jak szczęśliwa Polska cała. Jak w uczniowskim zeszycie. Jaka radość. Jakaż to Matka. Jakieś światło nad Betlejem. Jam jest Chlebem Żywym. Jasna kolęda. Jasnogórska można Pani. Jasnogórska Z albumu Tylko JezusSłowa: Grażyna i Mariusz ŚmiałekMuzyka : Mariusz ŚmiałekWokal : Magdalena Bober Mirosław Hoduń : instrumenty klawiszowe, gitara akust, gi Na tańczące Eurydyki wchodzą ludzie do kawiarni, koronkowy rzuca szal. na ulicy zwykły gwar. Rzeka śpiewa pod mostami, A wiatr tańczy ulicami, tańczy krzywy cień latarni, wiatr kołuje jak pijany, o rozwarte drzwi kawiarni i rozwiesza na gałęziach. grzbiet ociera czarny kot. z pajęczyny tkany szal. 5. 2TM2,3 - Jak łania pragnie wody . Zobacz więcej >> Poszukiwane tłumaczenia 2TM2,3. 1. 2TM2,3 - Shema Izrael Adonai Elohenu Adonai Ehad. Tekst piosenki: Jak łania pragnie wody ze strumieni Moja dusza Fpragnie GCie C G7 CTylko TyEm jesteś moim pragAmnieniem C Zawsze chcę uwieFlbiać CiGę C Ref.: TylkCo ty jAmesteś mocą mą F C TFwoja wolaC wolą mDmą E7 CTylko TyEm jesteś moim praAmgnieniem C Zawsze chcę uwiFelbiać GCię. C negara di sebelah timur madagaskar tts 111. Poznaj nas Kim jesteśmy Nasze spotkania Odpowiedzialni Części Miasta na Górze Służby we wspólnocie Zainspiruj się Wywiady Świadectwa Konferencje Nasze działania Modlitwy o uwolnienie Klub ARKA Kursy Alpha Seminarium Odnowy Wiary Zespół Szkół KTK Aktualności Śpiewnik Kontakt Bądź z nami online >> Jak łania pragnie wody C G a e Jak łania pragnie wody ze strumienia F G C Moja dusza pragnie cię C G a e Tylko ty jesteś moim pragnieniem F G C Zawsze chcę uwielbiać cię a F C Tylko ty jesteś mocą mą F d E Wola Twoja wolą mą C G a e Tylko ty jesteś moim pragnieniem F G C Zawsze chcę uwielbiać powrót Najnowsze 12 lipca 2022 Msza Święta [13 lipca] 6 lipca 2022 REKOLEKCJE wakacyjne 13-20 sierpnia 4 lipca 2022 Spotkanie modlitewne [6 lipca] 21 czerwca 2022 Spotkanie środowe [22 czerwca] 7 czerwca 2022 Msza Święta i PIKNIK [19 czerwca] 31 maja 2022 Wigilia Zesłania Ducha Świetego [4 czerwca] 31 maja 2022 Spotkanie środowe formacyjne [1 czerwca] 29 maja 2022 BUT czyli rodzinne wyjście w góry [5 czerwca] 27 maja 2022 Otwarte spotkanie wspólnoty [29 maja] 24 maja 2022 Spotkanie środowe [25 maja] 12 maja 2022 Letni wyjazd RUCHU do Zembrzyc 11-12 czerwca 12 maja 2022 BUT czyli górskie wędrówki rodzin z dziećmi 11 maja 2022 NOWY WYWIAD – O Bogu, który wzywa i wyposaża 10 maja 2022 Wieczór Chwały [11 maja] 4 maja 2022 MAJÓWKA KOBIET – Boski poranek w gronie koleżanek [28 maja] 2 maja 2022 Środowe spotkanie formacyjne [4 maja] 26 kwietnia 2022 Środowe spotkanie modlitewne [27 kwietnia] 22 kwietnia 2022 Otwarte spotkanie wspólnoty MnG 19 kwietnia 2022 Wielkanocny Wieczór Chwały! 15 kwietnia 2022 Życzenia na Święta Wielkiej Nocy! Tekst piosenki: Usłysz Panie głos mój kiedy wołam Zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie Usłysz Boże wołanie moje. Jak łania pragnie wody ze strumieni Tak dusza moja pragnie Ciebie Boże. Z krańca ziemi do Ciebie wołam. Psalmy 27 (7), 42 (2): wybór i opracowanie Halina Frąckowiak Muzyka: Józef Skrzek Tłumaczenie: Hear my voice when I'm calling, Lord Have mercy on me And hear me out Hear me calling, God As a doe craves the stream waters So does my soul crave You, God From the world's edge i'm calling you 2 listopada Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych 2 listopada obchodzi się Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych również wtedy, gdy ten dzień wypadnie w niedzielę. Podane schematy czytań są zharmonizowane z modlitwami trzech formularzy mszalnych zawartych w Mszale rzymskim. PIERWSZA MSZA PIERWSZE CZYTANIE Nadzieja Hioba Czytanie z Księgi Hioba Hi 19, Hiob powiedział: „Któż zdoła utrwalić me słowa, potrafi je w księdze umieścić? Żelaznym rylcem, diamentem, na skale je wyryć na wieki? Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, na ziemi wystąpi jako ostatni. Potem me szczątki skórą odzieje, i oczyma ciała będę widział Boga. To właśnie ja Go zobaczę”. Oto słowo Boże PSALM RESPONSORYJNY Ps 27, i 8b i Refren: W krainie życia ujrzę dobroć Boga. Pan moim światłem i zbawieniem moim, kogo miałbym się lękać? Pan obrońcą mego życia, przed kim miałbym czuć trwogę? O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam, żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu, przez wszystkie dni życia, abym kosztował słodyczy Pana, stale się radował Jego świątynią. W krainie życia ujrzę dobroć Boga. Usłysz, o Panie, kiedy głośno wołam, zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie. Będę szukał oblicza Twego, Panie. Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy. Wierzę, że będę oglądał dobra Pana w krainie żyjących. Oczekuj Pana, bądź mężny, nabierz odwagi i oczekuj Pana. DRUGIE CZYTANIE W Chrystusie wszyscy będą ożywieni Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian 1 Kor 15, Bracia: Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez człowieka też dokona się zmartwychwstanie. Jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu. Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć. Wszystko bowiem rzucił pod Jego stopy. Kiedy się mówi, że wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który Mu wszystko poddał. A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich. Oto słowo Boże ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Ap 1,5-6 Alleluja, alleluja, alleluja Jezus Chrystus jest pierworodnym spośród umarłych, Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen. Alleluja, alleluja, alleluja EWANGELIA Śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa Słowa Ewangelii według świętego Łukasza Łk 23, Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego”. Po tych słowach wyzionął ducha. Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. On to udał się do Piłata i poprosił o Ciało Jezusa. Zdjął Je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężów w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstały”. Oto słowo Pańskie DRUGA MSZA PIERWSZE CZYTANIE Powszechne zmartwychwstanie Czytanie z Księgi Proroka Daniela Dn 12,1-3 Ja, Daniel, płakałem i usłyszałem to słowo Pańskie: „W owych czasach wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia, każdy, kto się okaże zapisany w księdze. Wielu zaś, co posnęli w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie. Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy przez wieki i na zawsze”. Oto słowo Boże PSALM RESPONSORYJNY Ps 42, Ps 43, Refren: Boga żywego pragnie moja dusza. Jak łania pragnie wody ze strumienia, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże. Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego, kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże? Rozpływa się we mnie moja dusza, gdy wspominam, jak z tłumem kroczyłem do Bożego domu. W świątecznym orszaku, wśród radości i chwały. Ześlij światłość i wierność swoją, niech one mnie wiodą. Niech mnie zaprowadzą na Twą górę świętą i do Twoich przybytków. I przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który jest moim weselem i radością. I będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni, Boże mój, Boże. DRUGIE CZYTANIE Jeżeli umarliśmy z Chrystusem, z Nim również żyć będziemy Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian Rz 6,3-9 Bracia: Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Przyjmując więc chrzest zanurzający nas w śmierć, zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie, jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu. Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. Oto słowo Boże ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 3,16 Alleluja, alleluja, alleluja Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne. Alleluja, alleluja, alleluja EWANGELIA Wskrzeszenie Łazarza Słowa Ewangelii według świętego Jana J 11,32-45 Gdy Maria, siostra Łazarza, przyszła do miejsca, gdzie był Jezus, ujrzawszy Go upadła mu do nóg i rzekła do Niego: „Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł”. Gdy więc Jezus ujrzał, jak płakała ona i Żydzi, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: „Gdzie go położyliście?” Odpowiedzieli mu: „Panie, chodź i zobacz”. Jezus zapłakał. A Żydzi rzekli: „Oto jak go kochał!” Niektórzy z nich powiedzieli: „Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł?” A Jezus ponownie okazując głębokie wzruszenie przyszedł do grobu. Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień. Jezus rzekł: „Usuńcie kamień”. Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: „Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie”. Jezus rzekł do niej: „Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?” Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: „Ojcze, dziękuję Ci, żeś Mnie wysłuchał. Ja wiedziałem, że Mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał”. To powiedziawszy zawołał donośnym głosem: „Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!” I wyszedł umarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była zawinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: „Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić”. Wielu więc spośród Żydów przybyłych do Marii ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego. Oto słowo Pańskie TRZECIA MSZA PIERWSZE CZYTANIE Bóg przyjął wybranych jak całopalną ofiarę Czytanie z Księgi Mądrości Mdr 3, Dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka. Zdało się oczom głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności. Po nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Doświadczył ich jak złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę. Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali: łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych. Oto słowo Boże PSALM RESPONSORYJNY Ps 103,8 i Refren: Boga żywego pragnie moja dusza. Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy. Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani według win naszych nam nie odpłaca. Jak ojciec lituje się nad dziećmi, tak Pan się lituje nad tymi, którzy się Go boją. Wie On, z czegośmy powstali, pamięta, że jesteśmy prochem. Dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat na polu. Wystarczy, że wiatr go muśnie, już znika i wszelki ślad po nim ginie. Łaska zaś Boga jest wieczna dla Jego wyznawców, a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem, nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza i pamiętają, by spełniać Jego przykazania. DRUGIE CZYTANIE To, co widzialne, przemija, to, co niewidzialne, trwa wiecznie Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian 2 Kor 4,14 - 5,1 Bracia. Jesteśmy przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami. Wszystko to bowiem dla was, ażeby w pełni obfitująca łaska zwiększyła chwałę Bożą przez dziękczynienie wielu. Dlatego to nie poddajemy się zwątpieniu, chociaż bowiem niszczeje ten człowiek zewnętrzny, to jednak ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień. Niewielkie bowiem utrapienia nasze obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku dla nas, którzy się wpatrujemy nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie. Wiemy bowiem, że jeśli nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie. Oto słowo Boże ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 6,40 Alleluja, alleluja, alleluja To jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto wierzy w Syna, miał życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Alleluja, alleluja, alleluja EWANGELIA W domu Ojca jest mieszkań wiele Słowa Ewangelii według świętego Jana J 14,1-6 Jezus powiedział do swoich uczniów: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przybędę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę”. Odezwał się do Niego Tomasz: „Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?” Odpowiedział mu Jezus: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie”. Oto słowo Pańskie Jak łania Jak łania pragnie wody ze strumieni, Moja dusza pragnie Ty jesteś moim pragnieniem,Zawsze chcę uwielbiać Cię. Tylko Ty jesteś mocą mą,Twoja wola, wolą Ty jesteś moim pragnieniem,Zawsze chcę uwielbiać Cię. D A h De A7 D AD A7 h DG A7 Dh A G DG e FisD A7 h DG A7 D Utworzono: 2013-07-28 Ostatnio zmodyfikowano: 2017-05-21 Przypisane Tagi: Czuwanie Okres zwykły Uwielbienie INFO Jean Claude Sagne Moja dusza pragnie Boga żywego PROMIC - Wydawnictwo Księży Marianów MIC Warszawastyczeń 2010 ISBN 978-83-7502-188-2 Format książki: 110x180 mm Spis treści Wprowadzenie – Psalm 42 I Bóg po trzykroć Święty II Nowe życie w Chrystusie III Eucharystia a Kościół >IV Życie w Maryi V Konstrukcja człowieka wewnętrznego VI Doświadczenie, oczyszczenie, uwolnienie VII Życie w Duchu – dary VIII Więź z Bogiem Ojcem IX Przewodnictwo, towarzyszenie i rozeznawanie X Uzdrowienie fragment książki Refleksje przedstawione na kolejnych stronach tej książki należy przyjąć w modlitwie. Zamiast czytać wszystkie po kolei, lepiej zapoznawać się z nimi bez określonego porządku. Czytaj je dowolnie ze swobodą, zatrzymując się przy zdaniach, które wzbudzają Twoje zainteresowanie; być może wystarczy przeczytać jedno zdanie dziennie. Aby ułatwić lekturę, przyjęto dość luźny układ tekstu według głównych tematów. Moja dusza pragnie Boga żywego – tytuł zaczerpnięty z Psalmu 42 wskazuje kierunek rozważań. Komentarz do Psalmu będzie służył za wprowadzenie. WPROWADZENIE – PSALM 42 Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże! Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego, kiedyż więc dojdę i ujrzę oblicze Boże? Całe życie stworzeń to bezkresna droga powrotu do Boga – ich Stwórcy i Źródła. Nasze życie to powrót do Ojca: wrócić do Ciebie! Bez wody nie ma życia. Łania poszukująca strumienia (por. Jl 1,20) to figura żywego stworzenia żyjącego w pełni swojego piękna, zapału, kruchości; to cudowne i nietrwałe zestawienie spaja tylko wola Stwórcy! Stworzenie we wszystkich swoich postaciach podąża ku centrum, którym jest Bóg, źródło wszelkiego daru. Poszukiwanie polega na pragnieniu. To chęć otrzymania tego, czego nam brakuje i czego nam potrzeba do życia. W pełnej pokory solidarności ze światem ożywionym, wyobrażonym przez łanię, psalmista, dzielący z nami swoją modlitwę, określa sam siebie poprzez swoją duszę – duszę objawiającą się w pragnieniu Boga. Dusza stanowi w nas wewnętrzną przestrzeń, która pozwala nam przyjąć i zachować Bożą obecność. Wzywać Boga mówiąc Mu, że jest Życiem, to uznawać Go ze względu na to, kim JEST: w Nim jest pełnia Bytu. Nasz Bóg jest Bogiem Życia. Poszukiwanie Boga samego, takiego jakim JEST, to przede wszystkim udział w adoracji – uobecnianie nas samych w Jego obecności. Uwielbianie Boga to przekraczanie poszczególnych słów czy aktów, to oddawanie Mu swojego życia; uwielbienie winno być źródłem i zakończeniem każdego z naszych czynów. Szukać Boga, to chcieć zjednoczyć się z Nim, oddając mu swoje życie i otwierając się na światło Jego Bytu. Łzy stały się dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy [ludzie] mówią mi co dzień: „Gdzie jest twój Bóg?”. (por. Ps 79,10; 115,2; Mi 7,10) Cierpienie psalmisty zapowiada cierpienie Jezusa w czasie Jego konania (por. Hbr 5,7). Chleb to pokarm pełny i sycący, który pozwala wytrwać i dzielić się; podczas gdy łzy człowieka oznaczają nadmierne strapienie. Czy można nasycić się cierpieniem? To jest niespójne i efemeryczne, przecież łzy stanowią przeciwieństwo chleba. Skoro łzy płyną w dzień i w nocy, mamy do czynienia ze strapieniem, które nie daje chwili wytchnienia. Najgorszy cios duchowy to nakłanianie do rozpaczy: „Gdzie jest twój Bóg?”. Pytanie to nie tylko sugeruje, że Bóg jest obojętny na nasz los lub bezradny, ale także pomniejsza Boga poprzez umieszczenie Go w jakimś miejscu (por. „Gdzie jest twój Ojciec?”; J 8,19). Bóg jest wszędzie, ponieważ JEST. Największa walka duchowa, najbardziej doświadczająca ze wszelkich prób to rozpacz: utrata wiary w to, że Bóg JEST i że działa stale we wszystkich okolicznościach jako nasz Zbawiciel, że to On wypełnia nasze życie. Wspominam o tym i rozrzewnia się dusza we mnie, jak to na czele uroczystego pochodu szedłem do domu Bożego, wśród głosów radości i dziękczynienia w świątecznym orszaku. (por. Ps 27,4) Nie ma lepszego sposobu poszukiwania Boga niż prowadzenie do Niego swoich braci we wspólnym oddawaniu Mu czci. Antidotum na smutek i rozpacz jest ponowne odczytanie naszego życia, które ukazuje nam wierność Boga i skłania nas, abyśmy Go błogosławili. Bóg przyjmuje chwałę od swego ludu (por. Ps 22,4). W prawdziwej świątyni Boga uczniowie, zachęceni przez Jezusa do uwielbiania Ojca w Duchu i w prawdzie, oddają Bogu cześć (por. J 4,24). Nasze synowskie życie wypełnia się w działaniu łaski. To całe misterium Jezusa, Wielkiego Kapłana, w Jego Wniebowstąpieniu, gdzie przekracza w swoim własnym ciele zasłonę dającą dostęp do Świętego Świętych (por. Hbr 9,24; 10,20). Nowa Świątynia to błogosławione Serce Zmartwychwstałego, miejsce naszego życia i naszej radości. Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza i mojego Boga. ( Ps 43,5; por. Mk 14,34; J 12,27) Bóg oczekuje od naszej żywej wiary nadziei w obliczu wszystkiego i wbrew wszystkiemu, podobnie jak miało to miejsce u Abrahama, nadziei wbrew wszelkiej nadziei (por. Rz 4,18). Podstawową przyczyną naszej radości jest prawda, że Bóg JEST naszym Zbawicielem, naszym zbawieniem – to nasza radość paschalna. W strapieniu skupiamy się na własnym „ja”. Radość to odnalezienie naszego centrum w Bogu. A we mnie samym dusza jest zgnębiona, przeto na pamięć Cię przywołuję z kraju Jordanu i Hermonu, z góry Misar. (por. Lm 3,20) Z dala od świątyni jerozolimskiej, być może na wygnaniu, na północy kraju, psalmista upamiętnia Boga, który jest wszędzie obecny i który jest blisko. W obecności Boga psalmista dostrzega wielkie zmiany, zachodzące w życiu duchowym. Jest tam dążenie do uwewnętrznienia: przejście od kultu świątynnego do osobistego doświadczenia obecności Boga. Samotność staje się miejscem obecności Boga. Głębia przyzywa głębię hukiem Twych potoków. Wszystkie Twe nurty i fale nade mną się przewalają. (por. Ps 88,8; Jon 2,4) To jeden z najpiękniejszych wersetów psałterza! Moc Boga w jego chwale i wielkości pokazuje marność ludzkiego życia. Nasza otchłań niedoli wzywa, aby przelać siebie na Niego – otchłań świętości Boga w Jego miłosierdziu. Majestat Boga przejawia się w zbawczej mocy oczyszczenia i ponownego stworzenia. Najgłębsze oczyszczenie daje się ogarnąć przez chwałę Ojca, Jego świętość, poprzez udział w tym, co Jezus poznał w swojej Męce za nas. Za dnia udziela mi Pan swojej łaski, a w nocy Mu śpiewam, sławię Boga mego życia. Bóg jest Bogiem teraźniejszości. W każdej chwili przychodzi do nas, aby udzielać nam wsparcia i przywoływać do siebie. Gdy zapadnie noc naszej wiary, wzbudza w nas, w głębi naszych serc modlitwę o zaufanie i działanie łaski. Ten nocny śpiew był modlitwą Jezusa w czasie Jego konania w Ogrójcu i Jego Męki. Mówię do Boga: Moja Opoko, czemu zapominasz o mnie? Czemu chodzę smutny, gnębiony przez wroga? Bóg, nasza Skała, to bezpieczne i wiarygodne oparcie, nie mógłby nas opuścić. To nasze jedyne miejsce spoczynku. Czuć się zapomnianym przez Boga to najcięższa próba: to pokusa rozpaczy. Jezus powierzył tę dogłębną próbę Ojcu, przenosząc na Niego lęk grzesznego człowieka: „Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?” (Mt 27,46; Mk 15,34; Ps 22,2). Walka duchowa uwewnętrznia się wraz z jej pogłębianiem. To próba czystej nadziei. Kości we mnie się kruszą, gdy lżą mnie przeciwnicy, gdy cały dzień mówią do mnie: „Gdzie jest twój Bóg?”. Punktem kulminacyjnym walki duchowej jest pokusa rozpaczy. Cierpienie kości oznacza cierpienie najbardziej osobiste i najdotkliwsze. Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza i mojego Boga. Życie duszy to zaufanie, a zaufanie urzeczywistnia się poprzez ponowne odczytywanie życia w świetle działania łaski: to paschalne życie łaską Eucharystii. Będzie to życie niebios, trwanie wraz z wybranymi, w uwielbianiu pieśni nieskończonej: „Amen! Alleluja!” (Ap 19,4). (…) V KONSTRUKCJA CZŁOWIEKA WEWNĘTRZNEGO Jedynie Duch prawdy może dotknąć i uzdrowić wnętrze naszego serca i jedynie On może objawić nam naszą obecną skłonność ku Bogu. Jeżeli ofiarowanie się bliźniemu oznacza ofiarowanie mu życia i wzbudzenie pragnień, to darem największym jest przymierze: dar związku, dar wierności i obietnicy. W relacji ludzkiej darem najwyższym jest obietnica. Istnieje tożsamość między życiem ofiarowanym bliźniemu a miłością: kochać to dawać swoje życie, to dawać życie. Odkryć nasze synostwo i przyznać się do niego to wybrać drogę w kierunku Boga Ojca i uznać w ziemskim życiu tych, którzy byli dla nas świadkami ojcostwa Boga. Kiedy świadek Prawa i życia Ojca upada w taki czy w inny sposób, stanowi to dla nas zaproszenie do bardziej osobistego przyjęcia Prawa samego Boga i doprowadzenia do tego, aby ten świadek błogosławił Boga za to, że spędził tu pewien czas. Bóg w tajemnicy Przymierza daje człowiekowi wolę i wolność. Człowiek zatem, budując Przymierze, realizuje tę wolę i wolność. Najgłębszym aktem woli jest zgoda. Ponieważ nasza wola została stworzona przez Boga, jest więc ona ze swojej natury otwarciem i dążeniem do Niego. Początek życia Boskiego w człowieku drąży wolę, ukierunkowując ją na Boga: „wrócić do Ciebie” (reddire ad Te ipsum). Zgoda wymaga od nas całkowitego wyzbycia się tego, co należy do nas. Dar zmierza do przyjęcia bliźniego, co wymaga od nas porzucenia samych siebie. Wierność i posłuszeństwo nie podlegają analizie, gdyż są to akty proste. W miarę, jak Bóg rozszerza swój wpływ na nasze życie, nasza wolność wzrasta. Jest cudem, że człowiek w swojej doczesności jest otwarty na Boga, na nieskończoność. Przez swoją duszę i serce może on uczynić ze swego ciała znak duchowości i boskości. Człowiek wewnętrzny wzrasta poprzez zaangażowanie w budowę Kościoła (por. Ef 4,12-13). VI DOŚWIADCZENIE, OCZYSZCZENIE, UWOLNIENIE Pragnienie całkowitego wyeliminowania śmierci zamyka dostęp do prawdziwego życia. Sens każdego duchowego doświadczenia polega na odkryciu, że Bóg jedyny JEST, że jest żywy, istnieje; w Nim wszystko jest proste, ponieważ, będąc Duchem, jest On jednością i absolutną czystością. Tym, co nas wyzwala, to wiara, że Bóg JEST! Do przyjęcia miłosierdzia Boga zdolna jest dusza człowieka ubogiego. Posłuszeństwo Bogu, służenie Mu i uwielbianie Go wyzwala nas. Wyzwala nas uwielbianie Boga po trzykroć świętego, głoszenie chwały Zmartwychwstałego, uwielbianie Go za Jego zwycięstwo nad grzechem i śmiercią, dziękczynienie za przelaną krew Jezusa, która przyniosła nam światło Ducha. Każde doświadczenie Boga to wezwanie do ubóstwa i pokory. Drogą wyzwolenia jest pokora. VII ŻYCIE W DUCHU – DARY Żyć w duchu to pozwolić, aby miłość i miłosierdzie prowadziły nas we wszystkim. Odnowienie naszego umysłu (por. Rz 12,2; Ef 4,23-24) wypływa a priori przede wszystkim z miłosierdzia. Duch daje nam dar wolności. Kościół jest miejscem Ducha. Uległość wobec Ducha stanowi o posłuszeństwie Kościołowi. Duch prowadzi nas do najprostszych form modlitwy. Duch prowadzi nas do tego, co pokorne (por. Rz 12,16). (…) IX PRZEWODNICTWO, TOWARZYSZENIE I ROZEZNAWANIE Przewodnictwo wymaga wejścia w tajemnicę cierpliwości Ojca, którą wyraża Jego miłosierdzie. Rozeznanie następuje jedynie przy pragnieniu całkowitego podążania za Chrystusem. Jedynie pragnienie całkowitego daru z siebie daje światło. Główną cechą przewodnika jest pokora. „Miara charyzmatów wzrasta wraz ze wzrostem cierpień”, pisze św. Róża z Limy do doktora Castillo. Głębię relacji towarzyszenia stanowi modlitwa. X UZDROWIENIE Prawdziwe wewnętrzne uzdrowienie to oczyszczenie pierwszych poruszeń wrażliwości, co zakłada silny wpływ trzech Osób Boskich na nasze czyny już od ich początków w duszy. Oznacza to życie owocami Ducha (por. Ga 5,22-23). Jeżeli Bóg może nam oddać życie, zbawić nas i uleczyć, to dlatego, że JEST wszechmocnym Stwórcą, który daje życie. Zasadę, głębię i kres, uzdrowienia wewnętrznego stanowi przebywanie w obecności Boga, ponieważ On nieustannie oddaje się nam jako nasze spełnienie. Autentyczne przebywanie w obecności Boga wymaga całkowitego oderwania. Ojciec, przychodząc do nas w danej chwili, oddaje nas całkowicie nam samym: wystarczy pozwolić Mu swobodnie do nas przychodzić. Jedynie sam Bóg, poprzez Ducha, może nas odnowić i oczyścić: wewnętrzne uzdrowienie dokonuje się bowiem w przyjęciu przez nas miłości Boga Ojca. Wewnętrzne uzdrowienie to przede wszystkim wolność otrzymana od Boga i zdolność do przyjęcia Go, wyrażające pełnię życia synowskiego. W chwili spotkania i spełnienia Bóg prowadzi nas za sobą. Przychodzi do nas, dając nam życie w obfitości. Uzdrowienie to zgoda na prawdę, prawdę o naszej kondycji stworzenia obdarzonego ciałem, prawdę o naszej kondycji synowskiej. Prawdziwe uleczenie wyraża pokora. W sakramencie chorych Sobór, zgodnie z Listem do Kolosan (por. 1,24), dostrzegł ofiarę cierpienia za ciało Chrystusa, jakim jest Kościół. To jest dar naszego życia dla Kościoła, w Jezusie (por. Ef 5, Jedynie Bóg może przynieść uzdrowienie, gdyż jest Stwórcą i źródłem życia. Tylko On sam JEST, wszystko zaś inne, co istnieje, pochodzi od Niego, przez Niego i dla Niego. Być uzdrowionym, to usłyszeć wezwanie Boga. opr. aś/aś

jak łania pragnie wody tekst