jak złagodzić świąd u kota

Być może spowodowane to jest wrażliwą skórą głowy. Jeśli dokucza Ci nadmierne wypadanie włosów, a także łuszczenie skóry, koniecznie przeczytaj nasz artykuł, aby dowiedzieć się jak złagodzić nieprzyjemne objawy, jaki szampon do wrażliwej skóry głowy stosować oraz jakie mogą być przyczyny wrażliwości skóry głowy. Twój pies zaczął intensywniej się wydrapywać? A może pojawiły się u niego wyłysienia i zaczerwienienia skóry? Świąd może świadczyć o chorobach pasożytniczych, grzybiczych, bakteryjnych, problemach behawioralnych lub alergii. Kiedy właścicieli psów powinno zaniepokoić drapanie ich pupili oraz jak im w tej sytuacji pomóc, dowiesz się z poniższego artykułu. Swędząca skóra, znana również jako świąd, jest drażniącym i niekontrolowanym uczuciem, które sprawia, że chce się podrapać, aby złagodzić dolegliwość. Możliwe przyczyny swędzenia obejmują choroby wewnętrzne. Ważne jest, aby skontaktować się z lekarzem w sprawie świądu, jeśli przyczyna nie jest oczywista. Specjalista Oto kilka rad, jak złagodzić swędzenie: Przycinaj paznokcie, aby uniknąć zranienia się przez zadrapanie. Przed zastosowaniem leków do oczu należy zastosować zimny okład i przepłukać oczy pod wodą. Stosuj krem łagodzący swędzenie, krem nawilżający i produkty do pielęgnacji skóry odpowiednie dla Twojej skóry. Znając już najpopularniejsze z pasożytów zewnętrznych, mogące zaatakować nasze zwierzęta, należy zastanowić się, jak im zapobiegać. Istotne jest, aby maksymalnie ograniczać ryzyko zarażenia się zwierzęcia. Dokonuje się tego, stosując regularnie preparaty przeciwko pasożytom zewnętrznym. Możliwości zabezpieczenia negara di sebelah timur madagaskar tts 111. © Pormezz / Niektórzy ludzie reagują alergicznie na obecność kota. Kochasz koty, ale zawsze kichasz w ich obecności? To może być alergia na kota. Dowiedz się, jak możesz pozbyć się dokuczliwych objawów alergii i znów bez przeszkód przytulać się do swojego ukochanego pupila. Spis treści Symptomy: Jakie są objawy alergii na kota u ludzi?Diagnoza: Jak rozpoznaje się alergię na kota?Terapia: Jak leczy się alergię na kota?Jakie są rokowania?Przyczyny: Jakie są czynniki wyzwalające alergię?Zapobieganie: Czy można zapobiec alergii na kota? Symptomy: Jakie są objawy alergii na kota u ludzi? Osoby uczulone na koty reagują w różny sposób na alergeny znajdujące się na zwierzęciu i w jego bezpośrednim otoczeniu. Jeśli alergia na kota jest łagodna, wystąpią objawy podobne do kataru siennego: łzawiące i swędzące oczy kichanie wyciek z nosa i uczucie zatkanego nosa (katar) drapanie w gardle Jeśli alergia się nasila, mogą wystąpić poważniejsze objawy: zmęczenie i zaburzenia snu silne napady kaszlu, a nawet duszności tworzenie się czerwonej i swędzącej skóry (obrzęki) W przypadku wystąpienia wstrząsu alergicznego (wstrząs anafilaktyczny), jeśli nie podejmie się środków zaradczych, w skutek następstw wstrząsu (np. spadku ciśnienia krwi i duszności) można w krótkim czasie umrzeć. Diagnoza: Jak rozpoznaje się alergię na kota? Jeśli masz reakcje alergiczne w obecności kotów, należy poddać się badaniu lekarskiemu. Jest to ważne, ponieważ tylko w ten sposób można zapobiec długotrwałym i ciężkim powikłaniom postalergicznym (np. astmie oskrzelowej). Z reguły jednak lekarz może szybko wykryć alergię na kota. W tym celu może on przeprowadzić u Ciebie następujące badania: Testy skórne Istnieje kilka sposobów na wykonanie testu skórnego. Test punktowy lub test śródskórny są najczęściej stosowane w gabinetach lekarskich. Podczas testu punktowego lekarz zakrapla kilka płynów zawierających różne alergeny na przedramię, które jest oznaczone kwadratami. Poprzez dokładne nacięcie skóry, alergeny mogą dostać się w głąb skóry. Jeśli w którymkolwiek z kwadratów w miejscu nakłucia powstaną czerwone bąbelki, wskazuje to na główny alergen. Test śródskórny jest podobny, z tą różnicą, że lekarz wstrzykuje substancje bezpośrednio pod skórę. © Monika Wisniewska / teście punktowym typu prick lekarz zakrapla różne alergeny na skórę i czeka, aż pojawi się alergiczne zaczerwienienie skóry. Badanie krwi (badanie laboratoryjne) Jeśli lekarz pobierze krew, może ją zbadać w laboratorium na obecność określonych przeciwciał. Jeśli stężenie przeciwciał IgE jest podwyższone, wskazuje to na alergię. Test ten jest zwykle stosowany w celu potwierdzenia wyniku testu skórnego lub gdy testy skórne nie są możliwe do wykonania z powodu chorób skóry. Terapia: Jak leczy się alergię na kota? Najprostszym sposobem na złagodzenie objawów alergii na kota jest unikanie alergenów. Oznacza to, że powinieneś unikać kontaktu z kotami tak bardzo, jak to tylko możliwe. Nie zawsze jest to jednak takie proste, jeśli jest się opiekunem kota, jeśli w sąsiedztwie mieszkają koty lub jeśli w pracy masz do czynienia z kotami. W takich przypadkach dostępne są następujące alternatywne rozwiązania: © Orawan / do inhalacji jest ratunkiem w przypadku zamknięcia dróg oddechowych. Leczenie farmakologiczne Leki przeciwhistaminowe w postaci kropli do oczu, maści lub tabletek pomogą złagodzić objawy alergii na kota. Jeśli jednak wystąpi ciężka reakcja, należy zawsze mieć pod ręką spray wziewny z tzw. beta-2 sympatykomimetykami (np. Salbutamol). Pomoże Ci, jeśli nie będziesz móc swobodnie oddychać. © Purina Pro Plan LiveClear Kitten, indyk Indyk jako najważniejszy składnik: smaczna receptura. Wysoka zawartość białka: istotnego w procesie budowy i zachowania masy mięśniowej. Naturalne prebiotyki: mogą uefektywnić przebieg procesów trawiennych. Źródło DHA: kwasy tłuszczowe omega-3 mogą poprawić działanie mózgu i narządów wzroku. Redukcja alergenów na sierści kota: zawiera specjalne białko, przy regularnym karmieniu może zredukować alergeny na sierści kota. Karma dla kotów, która redukuje alergeny na sierści kota Od niedawna dostępna na rynku jest specjalna karma dla kotów, która może pomóc w radzeniu sobie z kocimi alergenami. Ta nowa karma zawiera specyficzne białko z jaj, które neutralizuje alergeny w ślinie kota. Oznacza to, że kiedy kot się myje, mniej aktywnych alergenów jest rozprowadzanych w jego sierści, co zmniejsza ekspozycję alergenów w środowisku. Jedno z badań wykazało, że ilość alergenów na sierści kota została zredukowana średnio o 47%, o ile koty jadły karmę codziennie przez trzy tygodnie. Karma nie zastępuje wprawdzie innych metod radzenia sobie z alergenami, ale pomaga ograniczyć alergeny w otoczeniu, a tym samym ułatwia codzienne życie osoby uczulonej na kota. Jeśli chcesz wypróbować tę karmę, pamiętaj o zasadach ostrożnej zmiany karmy u kota. Pro Plan LiveClear Sterilised Adult, łosoś Zredukowana ilość alerganów na sierści kota. Łosoś jako składnik nr 1: wysoka zawartość jakościowej ryby, bardzo smaczne źródło białka i innych substancji odżywczych. Bez sztucznych barwników i aromatów. Pomaga w utrzymaniu prawidłowej wagi. Wspiera drogi moczowe. © Purina Odczulanie Jeśli leki przeciw objawom alergii na kota nie pomagają, można poddać się odczulaniu. Lekarz będzie podawał powodujące alergeny w coraz większych dawkach przez kilka miesięcy. Celem jest przyzwyczajenie układu odpornościowego do alergenów i trwałe zmniejszenie nadmiernej reakcji. Jakie są rokowania? Większość alergików wykazuje jedynie słabe reakcje. Jeśli jednak układ odpornościowy zareaguje nadmiernie, można doznać zagrażającego życiu wstrząsu lub rozwinąć astmę alergiczną. Przyczyny: Jakie są czynniki wyzwalające alergię? Badania wykazały, że około jeden na pięciu opiekunów kotów lub ktoś żyjący w gospodarstwie domowym z kotem reaguje na koty alergicznie. Zwiększa się przez to nie tylko konieczność wykonywania intensywnych i regularnych porządków, ale także wpływa na relacje kot-człowiek. Alergie na koty są wywoływane przez specjalne białka, które koty uwalniają poprzez swoją ślinę, a czasami również poprzez mocz i gruczoły łojowe. Ściśle mówiąc, nie jest to alergia na kocią sierść, jak wielu ludzi dalej uważa. Jeśli alergik wejdzie w kontakt z alergenami ze śliny, moczu lub gruczołów łojowych kota, układ odpornościowy takiej osoby wykaże nadmierną reakcję. Organizm uwalnia wtedy histaminę, która powoduje spadek ciśnienia krwi, a także swędzenie i zaczerwienienie skóry. © maryviolet / kota nie jest czynnikiem wywołującym alergię na kota. Zapobieganie: Czy można zapobiec alergii na kota? Alergia na zwierzęta domowe może pojawić się w każdej chwili. Nie można więc temu zapobiec. Jednakże, można utrzymać objawy alergii pod kontrolą poprzez różne formy terapii. Lek. wet. Franziska G. Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych. Najczęściej polecane Strupy u kotów mogą pojawić się z kilku powodów, ale wszystkimi należy zająć się na czas, aby zapobiec dalszej eskalacji się, że Twój kot nie cierpi na żadne dolegliwości, jest znacznie bardziej skomplikowane niż w przypadku innych gatunków. Jest tak, ponieważ zwierzęta te dobrze wiedzą, jak ukrywać swoje emocje i prawie nigdy nie narzekają, chyba że coś im naprawdę przeszkadza. Strupy u kotów to jedna z tych rzeczy, które zwykle zauważasz późno, jeśli nie badasz swojego zwierzaka są to rany, które pojawiają się na skórze, początkowo pozostają niezauważone pod futrem, a tym bardziej u kotów długowłosych. Tylko dotykając ich możemy stwierdzić, że coś jest nie tak i podjąć odpowiednie działania. Jednak powody, dla których strupy pojawiają się na skórze Twojego kota, mogą być bardzo najczęstszych przyczyn tego typu dolegliwości należą: Walka z innymi zwierzętami Infekcje bakteryjne Roztocza Grzyby Jakiś rodzaj alergii, który prowadzi do drapania się częściej niż zwykle Ugryzienia pcheł Strupy u kota: objawyStrupy są tylko konsekwencją innych czynników. Najczęściej pewne sytuacje doprowadziły do tego, że kot sam zranił swoją skórę, próbując złagodzić ekstremalna sytuacja jest osiągana poprzez następujące działania: Nadmierne lizanie z powodu swędzenia. Jak wszyscy wiemy, kot ma wyjątkowo szorstki język. W rezultacie, jeśli kot odczuwa silne swędzenie i i może dosięgnąć tego obszaru językiem, będzie to pierwsze, co zrobi. Liżąc się w nadmiarze, kot traci włosy i podrażnia skórę. Ugryzienia. Nie tylko przez inne zwierzęta, ale i swoje własne. Jeśli kot zostanie ugryziony lub skóra w jednym miejscu mocno swędzi, może ugryźć się z desperacji i w nadziei na zakończenie irytującego bólu. Zdenerwowanie. Jak to często bywa w przypadku świądu, koty stają się również bardzo nerwowe i kapryśne, gdy odczuwają swędzenie, którego nie mogą powstrzymać. Co więcej, ich charakter wyraźnie pokazuje, że są niespokojne i poirytowane. Tymczasowa utrata apetytu. Strupy u kotów mogą prowadzić do utraty zapachu, który zwykle wykazują. Mają nawet tak znaczący wpływ na charakter zwierzęcia, że ​​pupil może całkowicie utracić apetyt! Biegunka lub wymioty. W przypadkach, gdy zwierzę ma naprawdę duży problem ze strupami, może cierpieć z powodu wymiotów lub biegunki. Problemy z oddychaniem wywołane strupami w nosie: Jedną z najbardziej niepokojących przyczyn strupów u kotów jest rak. Jeśli kot ma guz w nosie, pojawią się tam na głowie i szyiU kotów często występują strupy wokół głowy i szyi. Jednak wiele osób błędnie uważa, że ich źródłem jest agresywna zabawa z innymi kotami. Zwykle nie jest to prawdą. Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest jakiś rodzaj alergii, najczęściej alergia na pchły, alergia pokarmowa lub alergia na coś we wdychanym jak różnorodne są przyczyny pojawienia się strupów u kotów, tak samo jest z leczeniem. Aby rozwiązać problem, konieczne będzie zastosowanie kilku metod. Oczywiście pierwszym krokiem jest zabranie kota do weterynarza na dokładne badanie i zdiagnozowanie przyczyny pojawienia się zidentyfikowaniu przyczyny niezwykle ważne jest jak najszybsze rozpoczęcie leczenia. Na przykład, jeśli przyczyną pojawienia się strupów są pchły, wystarczy zastosowanie środków zaś źródłem jest infekcja, weterynarz poda odpowiedni lek. W przypadku guza podjęte zostaną inne środki, takie jak jego usunięcie lub każdym razie, jak to zwykle bywa w przypadku kotów i innych powściągliwych zwierząt, najlepiej jest zwracać uwagę na ich zachowanie. Zalecane jest również sprawdzanie od czasu do czasu różnych obszarów ciała w celu upewnienia się, czy wszystko wygląda tak, jak powinno. W ten sposób Ty i Twój ukochany pupil długo będziecie cieszyć się swoim może Cię zainteresować ... Każdy opiekun psa od czasu do czasu widzi, jak jego pupil się drapie. Do wzmożonego drapania u psa dochodzi często podczas linienia, co jest zupełnie wówczas naturalne. Jeśli jednak pies drapie się ponadprzeciętnie często i intensywnie, a dodatkowo liże i ociera swędzące miejsca na ciele, podejrzenie szybko powinno paść na świąd. Świąd znacząco obniża komfort życia psa i jego samopoczucie. Czasem bywa tak dokuczliwy, że ani pies, ani jego opiekun, nie mogą nawet spokojnie zasnąć. Świąd u psa objawia się na najróżniejsze sposoby. Najbardziej w oczy rzuca się, gdy pies drapie się w określonych miejscach na ciele łapami lub ociera o meble. Natarczywe potrząsanie głową może oznaczać swędzenie w okolicach uszu. W wielu przypadkach niestety nie kończy się na samym swędzie. Poprzez nieustanne drapanie na skórze powstają zapalenia, a bakterie, drożdżaki i inne drobnoustroje mogą dostać się do organizmu psa i wywołać infekcję. Infekcja skóry potęguje swędzenie, przez co pies drapie się jeszcze mocniej i więcej – błędne koło się zapętla. Przyczyny występowania świądu u psa Świąd jest jedną z najczęstszych przyczyn, dlaczego opiekunowie pojawiają się ze swoimi pupilami u weterynarza. Świąd może zostać wywołany przez wiele czynników i schorzeń. Najważniejsze z nich przedstawione zostały poniżej. Rozróżnia się pomiędzy przyczynami pierwotnymi i wtórnymi świądu. Przyczyny pierwotne to takie, kiedy świąd występuje jako pierwszy, dopiero potem pojawiają się zmiany skórne. Przy przyczynach wtórnych z kolei najpierw pojawiają się zmiany skórce, po nich następuje świąd. Ektopasożyty Cheyletiella (roztocza drapieżne) Ten rodzaj roztoczy często jest bagatelizowany, jednak występuje wcale nierzadko. Roztocza drapieżne nie są specyficzną względem żywiciela grupą, występują u psów, kotów i królików. Przenoszone są poprzez kontakt bezpośredni oraz kontakt z otoczeniem. Żyją na powierzchni skóry i żywią się płynami tkankowymi. Świąd wywołany obecnością roztoczy drapieżnych może cechować różna intensywność i zasięg występowania, najczęściej dotyka okolic pleców, łopatek i zewnętrzną stronę uszu u psa. Typowe jest łuszczenie się skóry, zwłaszcza na plecach. Sarcoptes scabiei var. Canis (Psi świerzbowiec drążący) Psi świerzbowiec jest swoisty dla żywiciela, bardzo zakaźny i jest tak zwaną zoonozą (przenosi się na człowieka). Zarazić się można poprzez bezpośredni kontakt z zainfekowanym psem lub poprzez kontakt z jego otoczeniem. Świerzbowiec psi nazywany jest drążącym z tego względu, że drąży sobie tunele w warstwie keratynowej skóry psa, tam składa jaja i zostawia odchody. Odżywia się obumarłymi komórkami skóry oraz płynem tkankowym. Świąd powstaje częściowo przez samą ich obecność, częściowo przez reakcję alergiczną na produkty ich przemiany materii. Najczęściej swędzenie jest nieustające, towarzyszy psu także nocą i w czasie jedzenia czy zabawy. Najczęściej świąd wywołany obecnością świerzbowca występuje na uszach, stawach, brzuchu i klatce piersiowej psa. Później, w stadium zaawansowanym, na całym ciele. Swędzik jesienny (Neotrombicula autumnalis) Swędzik jesienny to pomarańczowo-czerwony gatunek roztocza o wielkości główki szpilki, który występuje najczęściej latem i jesienią. Larwy tego roztocza odżywiają się płynami limfatycznymi gospodarza. Swędziki czyhają na gospodarza w wysokiej trawie i atakują przede wszystkim łapki (między palcami), brzuch i głowę psa. Zwłaszcza u zwierząt wrażliwych ukąszenie takiej larwy może wywołać reakcję alergiczną z towarzyszeniem silnego świądu. Również po usunięciu tych pasożytów swędzenie może nie ustać w najbliższym czasie. Świerzbowiec uszny (Otodectes cynotis) Świerzbowiec uszny atakuje przede wszystkim zewnętrzną część ucha, czasami również okolice uszu. Roztocza te w każdym stadium rozwojowym pożywiają się wierzchnimi płynami tkankowymi i obumarłymi komórkami skóry psa. Przenoszone są poprzez bezpośredni kontakt z zainfekowanym zwierzęciem – najczęściej przez szczeniaki, rzadziej dorosłe psy. Typowymi objawami inwazji świerzbowca usznego jest dokuczliwe swędzenie uszu i ich okolic. Pchły Inwazja pcheł to częsta przyczyna świądu u psów. Pchły są przenoszone na psy przez innych gospodarzy lub – w młodych stadiach rozwoju – ze środowiska. Świąd spowodowany obecnością pcheł najczęściej występuje na plecach i u nasady ogona psa, a także brzuchu, wnętrzach ud i karku. Nadwrażliwość na alergeny zawarte w ślinie pcheł może wywołać u psa APZS czyli alergiczne pchle zapalenie skóry. Alergie Świąd u psa może być spowodowany różnymi alergiami. W przypadku alergii kontaktowej praktycznie każdy alergen (z roślin czy tworzyw syntetycznych) u wrażliwego psa może doprowadzić do powstania reakcji alergicznej w miejscu kontaktu. Często jest to obszar niepokryty sierścią. Często świąd występuje tylko w miejscu kontaktu z alergenem. APZS czyli alergiczne pchle zapalenie skóry to najczęściej pojawiająca się alergia u psa. Wywoływana jest przez każdy gatunek pchły, najczęściej przez pchłę kocią (Ctenocephalides felis), niezbyt wybredną względem gospodarza. Alergeny zawarte w ślinie pchły podczas ugryzienia dostają się do ciała psa. Już niewielka ilość pcheł, czasem tylko jedna, wystarcza, by wywołać reakcję alergiczną u psa. Dotknięte psy cierpią na świąd zwłaszcza w tylnej połowie ciała: na plecach, nasadzie ogona, ogonie, tylnych nogach, brzuchu. Przy silnym swędzeniu psy drapią się mocno, nawet podgryzają, dlatego poza ugryzieniami pcheł same sobie mogą zgotować dodatkowe zmiany na skórze. Zmiany te mogą zostać zainfekowane przez bakterie czy drożdżaki, przez co świąd może stać się jeszcze bardziej dokuczliwy (infekcja wtórna). Atopia to alergia na alergeny środowiskowe na przykład pyłki, trawy, roztocza kurzu czy pleśń. Swędzenie występuje wówczas „sezonowo”, na przykład podczas pylenia kwiatów. Alergeny dostają się przez skórę psa do jego organizmu. Najczęstsze okolice występowania świądu przy atopii u psa to pysk i łapy, brzuch i wewnętrzne części ud, często także uszy. Podobnie, jak przy APZS, długotrwałe drapanie może doprowadzić do dalszych zmian na skórze i spotęgować swędzenie. Przy alergii pokarmowej dochodzi do reakcji alergicznej przez określony składnik pokarmu psa. To trzecia, po APZS i atopii, najczęściej występująca alergia u psów. Czynnikiem wywołującym alergię jest często składnik pokarmu, który przez psa przyjmowany był od dłuższego czasu. Alergeny dostają się do organizmu przez jelita. Alergeny pokarmowe stanowią cząsteczki białek, pochodzące najczęściej z wołowiny, mleka i produktów mleczarskich, jaj, kurczaka, ryb i soi. Miejsca, które swędzą najczęściej w przypadku tej alergii, przypadają podobnie, jak w przypadku atopii. Świąd występuje najczęściej od 4 do 24 godzin po kontakcie psa z alergenem. Infekcja grzybicza (Dermatofitozy) Czasami infekcja dermatofitycznym grzybem Microsporum canis czy rzadziej Trichophyton mentagrophytes może prowadzić do występowania świądu. Infekcje grzybicze u psów są wprawdzie rzadkie – pojawiają się jedynie na skutek immunosupresji, niewystarczającej pielęgnacji czy kontaktu z zainfekowanym zwierzęciem. Infekcja następuje poprzez zarodniki z otoczenia. Swędzenie występuje na tych miejscach na ciele, które miały bezpośredni kontakt z zarodnikami. Do wtórnych przyczyn występowania świądu zaliczane są przede wszystkim choroby ogólnoustrojowe, przy których system odpornościowy jest osłabiony. Wskutek schorzeń takich jak niedoczynność tarczycy, zespół Cushinga (hiperkortyzolemia) czy chorób autoimmunologicznych powstają u psa przeróżne zmiany na skórze i sierści. Te rozwijają na skutek braków powstających w warstwach ochronnych skóry, osłabienia systemu odpornościowego, spowolnienia cyklu życia włosa, czy w przypadku zespołu Cushinga cienkiej, nieelastycznej skóry będącej wynikiem nadprodukcji kortyzonu. Te schorzenia objawiają się najpierw zmianami na skórze bez swędzenia. Niemniej poprzez zmiany w strukturze skóry i obniżenie wydajności układu immunologicznego bakterie i drożdżaki mają znacznie ułatwioną sprawę. Osadzają się na zmienionej skórze i wywołują infekcję. Nazywane są one infekcjami wtórnymi, rozwijającymi się na bazie istniejących już schorzeń. Pociągają one za sobą świąd. Jego intensywność zależy od intensywności infekcji wtórnej. Nużyca (demodekoza) Nużeniec bytuje w mieszkach włosowych, gruczołach łojowych oraz w warstwie rogowej naskórka. Podobnie, jak inne roztocza żywi się łojem i komórkami skóry. Nie jest jednak niebezpieczny dla zwierzęcia i sama jego obecność nie wywołuje reakcji alergicznych. Ale wystarczy nawet chwilowy spadek odporności zwierzaka, by nużeniec skorzystał z okazji i zaczął się gwałtownie namnażać, wywołując u psa zmiany na skórze. Świąd w przypadku nużycy występuje, gdy w zmianach na skórze pojawią się bakterie i drożdżaki, a więc jest dolegliwością wtórną. Koty to zwierzęta, które często goszczą w naszych domach. Są lojalne, lubią towarzystwo człowieka i sprawdzają się w roli czworonożnego przyjaciela. Niestety u niektórych osób kontakt z tymi zwierzętami może wywoływać objawy alergiczne. Jaka jest tego przyczyna? Co wywołuje uczulenie i jak sobie z nim radzić? Przyczyny alergii na kota – co tak naprawdę uczula? Przez wiele lat utarło się przekonanie, że alergię na kota wywołuje jego sierść. Wraz z rozwojem badań nad alergiami ta teoria została obalona. Okazuje się, że objawy alergiczne wywołują białka zawarte w wydzielinie gruczołów ślinowych, łzowych, łojowych czy odbytniczych. Kot rozprowadza te białka po całym ciele i sierści, wylizując swoje futro. Białka zawarte w wydzielinach kota, które wykazują potencjał uczulający, oznacza się jako Fel d. Do tej pory rozpoznano kilka rodzajów tych białek, jednak za najbardziej uczulające uznaje się białko Fel d 1 (sekretoglobina). Odpowiada ono za nawet 80-90% wszystkich przypadków alergii na kota. Pozostałe uczulające białka to: Fel d 2 – albumina surowicy kota; odpowiada za 4-23% przypadków; Fel d 3 – cystatyna; wywołuje uczulenie u około 10% osób; Fel d 4 – lipokalina; około 63% osób może być uczulonych właśnie na to białko; Fel d 5 – immunoglobulina A; 38% pacjentów wykazuje alergię na to białko; Fel d 6 – immunoglobulina M; wykazuje reakcję krzyżową z Fel d 5; Fel d 7 – odpowiada za 52-57% przypadków; Fel d 8 – latherin-like protein. Osoby wykazujące alergię na kota mogą także reagować objawami uczulenia na inne zwierzęta z rodziny kotowatych, np. na pumy, oceloty, lamparty, tygrysy syberyjskie, lwy [1, 2]. Alergia na kota – diagnoza Zazwyczaj pacjenci wykazujący alergię na kota sami są w stanie postawić trafną diagnozę. Kontakt ze zwierzęciem wyzwala pojawienie się objawów, co wskazuje na alergię. W niektórych przypadkach objawy nie się nasilone i dana osoba nie jest świadoma, że to właśnie kot wywołuje uczulenie. W takim przypadku warto przeprowadzić skórne testy alergenowe zawierające wyciągi alergenów psa i kota. W przypadku przeciwwskazania do wykonania testów skórnych wykonuje się badanie alergenowo swoistego IgE skierowanego przeciwko alergenom psa i kota [2]. Alergia na kota – objawy Przebywanie w towarzystwie kota może wywołać u osoby uczulonej na jego białka reakcje ze strony: skóry – pokrzywka, świąd, rumień, bąble; oczu – łzawienie, zaczerwienienie spojówek; nosa – wodnisty katar, świąd, napadowe kichanie; układu oddechowego – duszności, świszczący oddech, suchy kaszel, trudności w oddychaniu. W skrajnych przypadkach kontakt z alergenami kota może doprowadzić do wstrząsu anafilaktycznego [3]. Po jakim czasie mogą wystąpić pierwsze objawy alergii na kota? Pojawienie się objawów alergii jest cechą osobniczą. Szacuje się, że objawy mogą pojawić się od 15 minut do 6 godzin od kontaktu osoby uczulonej z alergenem. Bardzo rzadko objawy pojawiają się w późniejszym czasie od kontaktu z alergenem [3]. Czy alergię na kocią sierść trzeba leczyć? Alergia na kota nie wymaga leczenia, jeśli alergik unika kontaktu z alergenami. Często może być to trudne, gdyż nawet nie posiadając kota w swoim domu, osoba uczulona może odczuwać objawy alergii. Dzieje się to za sprawą przenoszenia alergenów przez inne osoby. Białka zawarte w wydzielinach gruczołów kota charakteryzuje się jako lepkie, czyli takie, które z łatwością mogą być przenoszone na powierzchni ubrań, sprzętów i mebli, na których znajdował się kot. Dlatego całkowita eliminacja tego typu alergenu jest trudna, jeśli wśród rodziny czy znajomych znajdują się posiadacze kota [1, 2]. Leczenie alergii na kota – jak przebiega? Aby wyleczyć alergię na białka zawarte w wydzielinach gruczołów kota, można poddać się procesowi odczulania. Odczulanie, inaczej immunoterapia alergenowa, trwale obniża wrażliwość układu odpornościowego na dany alergen. Terapia polega na podawaniu osobie uczulonej alergenów, w tym przypadku białek zawartych w wydzielinach gruczołów kota. Podawanie alergenu ma na celu przyzwyczajenie układu odpornościowego do kontaktu z alergenem. W zależności od wskazań lekarza alergologa można zastosować preparaty podawane podskórnie lub podjęzykowo [4]. Ile trwa odczulanie w przypadku alergii na kota? Odczulanie jest długotrwałym procesem. Odpowiedni preparat trzeba podawać nawet przez 2-3 lata, aby organizm trwale uodpornił się na alergen. Jednakże wyraźna poprawa jakości życia i pozbycie się uciążliwych objawów są warte poświęcenia tego czasu na leczenie. Ważnymi elementami terapii są systematyczne stosowanie preparatów odczulających i przestrzeganie zaleceń lekarza alergologa [5]. Czy alergia na kota może minąć sama? Niestety alergia na kota nie minie samoistnie. Objawy mogą ustąpić wyłącznie po eliminacji kontaktu z alergenem lub w wyniku przeprowadzonego odczulania. Jak złagodzić objawy alergii na kota? W przypadku gdy osoba uczulona na kota ma spontaniczny kontakt ze zwierzęciem lub nieoczekiwanie wystąpią u niej objawy, może przyjąć doraźnie leki przeciwalergiczne. W takim przypadku stosuje się doustne leki przeciwhistaminowe, np. zawierające loratadynę. W przypadku wystąpienia pokrzywki osoba uczulona może zastosować na skórę maść z hydrokortyzonem. Gdy pojawi się łzawienie oczu, najlepiej zastosować krople zawierające np. kromoglikan sodowy. Przy cieknącym, wodnistym katarze można zastosować krople do nosa obkurczające śluzówkę. W przypadku posiadania kota w celu złagodzenia objawów alergii należy zmniejszyć stężenie alergenów w środowisku. Oznacza to dokładne sprzątanie powierzchni, na których przebywa kot. Warto zrezygnować z tapicerowanych mebli, zasłon i firan, na których osadzają się alergeny. Częste pranie ubrań także wpływa na zmniejszenie kontaktu z białkami Fel d, które mogą przyczepiać się do tkanin podczas głaskania czy zabawy z kotem. Dobrym wyborem jest zastosowanie oczyszczaczy powietrza, które wychwytują alergeny bezpośrednio z powietrza. Badania przeprowadzone w różnych warunkach wykazały, że kąpanie kota nie ma znaczącego wpływu na obniżenie stężenia alergenu Fel d 1 w jego sierści i otoczeniu. Efekt obniżonego stężenia tego białka utrzymuje się około tygodnia od wykonania kąpieli, co nie jest zadowalającym rezultatem [1, 2]. Czy istnieje hipoalergiczna rasa kota? W 2014 roku przeprowadzono badanie mające na celu wyłonienie rasy kota, która produkuje najmniej białka Fel d 1 (odpowiedzialnego za większość reakcji alergicznych). Wyniki pokazały, że koty rasy Neva Masquarade wydzielają mniej wspomnianego białka niż pozostałe rasy kotów. Badacze wysnuli wniosek, że ta rasa może być odpowiednia dla alergików. Jednakże w tej kwestii potrzeba jeszcze wielu badań, które potwierdzą postawioną tezę. Z kolei badania różnicujące zwierzęta na płeć wykazały, że mniejszy potencjał uczulający wykazują samice. Zależność ta sugeruje, ze stężenie białka Fel d 1 jest uzależnione od poziomu hormonów u tych zwierząt [1]. Osoby uczulone na białka zawarte w wydzielinach gruczołów kota nie muszą rezygnować z chęci posiadania tego zwierzęcia. Istnieje skuteczna metoda leczenia – odczulanie, które łagodzi objawy i znacząco poprawia jakość życia alergika. W przypadku spontanicznego kontaktu z kotem istnieją sposoby zmniejszające objawy alergii. Cały czas trwają badania nad wskazaniem rasy hipoalergicznej, a ich rezultaty mogą napawać optymizmem na przyszłość. Przeczytaj również:Alergia na sierść – jak sobie z nią radzić? Przez aktualizacja dnia 18:57 Alergiczny nieżyt nosa, zapalenie spojówek, wysypka skórna... alergia na koty jest źródłem wielu nieprzyjemnych objawów. Co ją powoduje? Białko Fel d1 wydzielane przez zwierzę. Aby ulżyć osobom cierpiącym na alergię na koty, warto sprawdzić porady i lekarstwa naszych babć, które często bywają zaskakujące. Przedstawiamy je w dalszej części artykułu. Domowe sposoby na alergię na koty Napar ziołowy na alergię na koty Napar ziołowy znany jest ze swoich właściwości leczniczych może znacznie złagodzić kaszel i kichanie. Zioła są zresztą powszechnie znane i stosowane przy łagodzeniu objawów wielu dolegliwości. W przypadku alergii na kota sprawdzi się suszony tymianek, lawenda, rumianek lub eukaliptus, które mają właściwości łagodzące. Aby przygotować napar, wystarczy podgrzać wodę do 80°C, zaparzać zioła 5 do 10 minut i wypić napar. Do posłodzenia najlepiej użyć odrobiny miodu. On również ma właściwości łagodzące. Najlepszy jest miód ze spadzi jodłowej, który jest doskonałym naturalnym lekiem na dolegliwości laryngologiczne. Glinka zielona Alergia na kota może objawiać się wysypką lub nawet egzemą. Oprócz regularnego picia w celu nawodnienia skóry przyda się również zielona glinka. Nałóż ją w grubych warstwach na zajęte miejsca. Glinka zielona jest naturalnym surowcem bogatym w minerały. To lekarstwo naszych przodków, jednocześnie łagodne i o silnym działaniu. Glinka ma właściwości kojące i lecznicze. Niektórzy naukowcy uważają, że substancja ta ma również działanie antyseptyczne i w pełni wykorzystać jej działanie, należy stosować ją w postaci okładu na podrażnione miejsca. Woda morska i woda różana Łzawią Ci oczy? Aby złagodzić swędzenie, połóż na oczy na kilka minut okłady z zimnej wody. Na powiekach można również położyć wacik namoczony w wodzie różanej. W przypadku podrażnienia błony śluzowej nosa bardzo pomocna będzie słona woda. Możesz kupić wodę morską w aptece lub samodzielnie przygotować roztwór na bazie receptury naszych babć. Rozpuść pół łyżeczki soli w 250 ml gorącej wody (wcześniej zagotowanej), następnie wstrzyknij mieszankę do każdego nozdrza za pomocą gruszki lub butelki z rozpylaczem. W ten sposób usuniesz wydzielinę z nosa i alergeny, które wywołują objawy. ©Shutterstock Również para wodna to doskonały środek na złagodzenie objawów alergicznego nieżytu nosa. Wlej kilka kropli mentolu do miski z gorącą wodą, przykryj głowę i trzymaj twarz nad miską, wdychając opary. Ta stara receptura pomoże ci usunąć śluz, który powoduje katar i kichanie. Cebula Kolejny domowy sposób na alergię na kota to... zwykła cebula. Dzięki zawratej w cebuli kwercetynie, ma ona działanie antyhistaminowe (najwięcej kwercytyny jest w odmianie czerwonej). Ta supermocna cząsteczka antyoksydacyjna potrafi zablokować produkcję histaminy, substancji chemicznej uwalnianej w organizmie w przypadku reakcji alergicznej. Histamina w organizmie ludzkim pełni funkcję mediatora (przenośnika) procesów zapalnych, a także mediatora odczynu alergicznego. Masz ochotę na sok z cebuli? Zaparzaj posiekaną cebulę w litrze wody mineralnej przez kilkanaście godzi. Cebula jest jednym z najbogatszych w kwercetynę pokarmów, jeśli jednak odrzuca Cię jej zapach i smak, to pamiętaj, że kwercetynę zawierają również jabłka, owoce leśne, czarna herbata i czerwone winogrona. Wiadomo również, że pokarmy bogate w witaminę C, takie jak owoce cytrusowe, skutecznie blokują wydzielanie histaminy. Ocet jabłkowy ©Shutterstock Ocet jabłkowy to świetny środek zapobiegawczy. Pomaga zapobiegać alergicznemu nieżytowi nosa wywoływanemu przez koty. Ponadto jabłka zawierają kwercetynę, cząsteczkę odpowiedzialną za poziom histaminy w organizmie. Kwercetyna w połączeniu z antyseptycznymi właściwościami octu zmniejsza objawy alergii. W tym celu wystarczy codziennie pić szklankę wody z dwiema łyżeczkami octu jabłkowego i jedną łyżeczkę miodu. Pokrzywa Pokrzywa to kolejny świetny domowy sposób n a alergię na koty, a konkretnie na złagodzenie kataru. Ta drażniąca, a nawet piekąca roślina to bowiem jedna z najbardziej skutecznych roślin leczniczych. Działa jak środek przeciwhistaminowy i skutecznie łagodzi objawy takie jak zatkany nos czy ból gardła. Zmniejsza stan zapalny dróg oddechowych oraz łagodzi katar i kichanie. Można ją pić w formie naparu dwa do trzech razy dziennie. Pamiętajmy, że pokrzywa jest też dostępna w formie kapsułek, które można kupić w sklepach ekologicznych, aptekach czy drogeriach. Wszystkie te babcine sposoby nie zwalniają nas jednak od zasięgnięcia porady lekarza. Chociaż mogą one pomóc złagodzić objawy i poprawić codzienne życie, tylko lekarz jest w stanie zająć się alergią i zapewnić odpowiednie leczenie.

jak złagodzić świąd u kota